Vaak hoor ik mensen zeggen dat ze los moeten laten waar ze last van hebben. Oude gewoontes, emoties, gedachtes die zich maar blijven aandienen. 

Loslaten is een woord dat vaak gebruikt wordt als het om persoonlijke ontwikkeling gaat, maar wat als ik je vertel dat je helemaal niets los te laten hebt?

Iedereen is op aarde gekomen om een bepaalde levensweg te bewandelen en de lessen te leren die onze ziel nodig heeft. Om dit te kunnen doen heb je een pakketje mogelijkheden, kwaliteiten, mooie en minder mooie eigenschappen meegekregen. Alle situaties en omstandigheden die je bent tegengekomen hebben je gevormd tot wat je nu bent. Door de tijd heen heb je een steeds groter bewustzijn ontwikkeld. Je begon als baby volledig onbewust en door de tijd heen is je bewustzijn steeds blijven groeien. Elke dag opnieuw doe je ervaringen op die je toevoegt aan dat pakketje.

Bij voorkeur onthouden we de mooie herinneringen en duwen we pijnlijke en vervelende situaties weg. Met name onze eigen minder mooie of krachtige reacties vergeten we maar liever zo snel mogelijk. We doen onszelf vaak beter voor dan we zijn omdat we bang zijn dat we niet geaccepteerd worden als we ook onze minder mooie kanten laten bestaan.

Dat we goed in staat zijn om vervelende gevoelens weg te stoppen betekent echter niet dat ze niet meer aanwezig zijn. Ze sluimeren ergens in ons systeem en er gaat veel energie naartoe om ze eronder te houden. Ze zijn gewoon onderdeel van wie je bent, alleen zitten ze opgesloten in een interne gevangenis. Weggestopt in het donkerste deel van jou. Daar rammelen ze continu aan de tralies om vrijgelaten te worden.

In plaats van iets los te moeten laten is het nodig dat je ruimte geeft aan datgene wat je zo angstvallig probeert te vermijden. Dat je je gevangenen 1 voor 1 een eerlijk proces geeft. Door de moeilijke stukken rechtstreeks in de ogen te kijken krijgen ze de kans om te transformeren van pijn naar kracht. De stukken van jezelf die je al die tijd al in het donker probeert te houden kunnen zich dan transformeren tot licht. Hier is veel moed voor nodig en het is niet binnen een dag gebeurd. Door dit aan te gaan zet je een diepgaand veranderingsproces in werking. Dit is het transformatieproces wat zo vaak vergeleken wordt met het proces van een rups die een vlinder wordt.

Dit proces is voor de rups niet makkelijk maar de natuur laat geen andere optie. Dus de rups doet gewoon wat hij te doen heeft, hard werken om die vlinder te kunnen worden. Ook hij moet eerst een tijdje gevangen zitten in een cocon waar hij uit moet breken. Als de vlinder uit de pop komt zie je rups nog steeds in zijn lijfje terug. De rups is niet verdwenen, er is niets losgelaten. Hij is alleen van vorm veranderd en in een mooiere uitvoering tevoorschijn gekomen. Het harde werken is beloond. 

Stiekem hopen we meestal dat er iemand voorbijkomt die het voor ons oplost, die dé methode heeft gevonden om alle ongewenste gevoelens te laten verdwijnen. Helaas moet ik je vertellen dat je die persoon nooit gaat vinden. Je komt altijd de juiste mensen tegen om je verder te helpen in de zoektocht naar jezelf, die je helpen om je gevangenen veilig vrij te laten waardoor jij als geheel kan transformeren. Maar jij bent degene die de transformatie doormaakt. Net als die rups zul je zelf aan het werk moeten. 

Vragen jouw gevangenen veel aandacht? Als je eraan toe bent om te onderzoeken hoe jij je transformatieproces kan bewerkstelligen nodig ik je uit om vrijblijvend contact met me op te nemen.